Του Γιάννη Β. Δεληγεώργη*
Για πολλά χρόνια η χώρα μας αρνείτο να παραδεχθεί μια πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που επέβαλε την ισότιμη αντιμετώπιση των δύο φύλων από την έννομη τάξη της, λαμβάνοντας υπόψη τον ρόλο που επιτελεί μια γυναίκα στην κοινωνία μας.
Μετά τον ν. 1329/1983 μια σειρά από αναχρονιστικοί θεσμοί όπως το «προικώον» σύστημα, η πατρική επιμέλεια και η εξουσία «κλειδών» του ανδρός τέθηκαν στο περιθώριο.
Ωστόσο, 30 περίπου χρόνια μετά διαπιστώνουμε ότι μια γυναίκα αδυνατεί να καταστεί κοινωνός των δικαιωμάτων που το ίδιο το κράτος θεωρητικά της προσέφερε.