Της Αικατερίνης Ι. Καλύβα*

Ουδεμία αμφιβολία καταλείπεται πλέον περί του γεγονότος ότι η κρίση είναι κυρίως ιδεολογική, θεσμική, αξιακή και ψυχολογική. Η αδιάφορη «διπλανή πόρτα» μετεξελίχθηκε στο θιγέν κοινωνικό status των πολιτών και τούτο, όχι υπό την έννοια της πραγματοποίησης μιας μικροαστικής -εγγενούς ή αταβιστικής- νοοτροπίας «βολέματος», αλλά ως φυσική κατάληξη μιας προσωπικής πορείας και ενός επώδυνου αγώνα.