Η θεσμική και πολιτική φόρτιση που διαχρονικά συνοδεύει τις εκλογές του ΔΣΑ εντείνεται φέτος, υπό το πρίσμα της κρίσιμης εθνικής και κοινωνικής συγκυρίας. Δεν αποτελεί μια απλή θεσμική συλλογική διαδικασία, αλλά «δημοψήφισμα» για την αντοχή βλαπτικών πολιτικών σ’έναν ζωντανό επιστημονικό και επαγγελματικό κλάδο.

Είναι περιττό να περιγράψω τη νομοθετική «κοσμογονία» που συντελέστηκε για εμάς, χωρίς εμάς: είναι η πολιτική του Μνημονίου στη «δικηγοροκτόνο» της μορφή. Γνήσια τέκνα της, η επιβολή ΦΠΑ ακόμα και σε κρατήσεις (μη πραγματικό εισόδημα), η «απελευθέρωση» αμοιβών και γεωγραφικών περιορισμών, η «υπαλληλοποίηση» και ο διχασμός της πανελλήνιας δικηγορικής κοινότητας. Είναι η πολιτική που μας μετατρέπει από συλλειτουργούς της Δικαιοσύνης σε εμπόρους.

Στον επαναληπτικό γύρο των εκλογών του ΔΣΑ, έχω την τιμή να εκπροσωπώ την αντίθετη πολιτική. Αυτήν της ελπίδας, της θεσμικής μάχης, της έλλογης κοινωνικής διεκδίκησης, της μάχιμης επιστημονικής ιδιότητας. Έχω την τιμητική εντολή να συγκρουστώ με κατεστημένες νοοτροπίες κομματικού σωλήνα και να επιδιώξω ευρύτερες προγραμματικές συγκλίσεις για το μέλλον του λειτουργήματός μας. Κομίζω το αίτημα να αποκατασταθεί το κύρος και η ενότητα του δικηγορικού κόσμου σε όλη τη Χώρα και να ενεργοποιηθούν τα διαχρονικά κοινωνικά αντανακλαστικά του.

Έχω την πεποίθηση ότι οι εκλογές αυτές πρέπει και μπορούν να υπερβούν τα στενά κλαδικά όρια και τη συντεχνιακή προσέγγιση των πραγμάτων. Θεωρώ πως είναι μια «χρυσή ευκαιρία» αποδοκιμασίας αντιαναπτυξιακών πολιτικών που πλήττουν τα κοινωνικά κεκτημένα και προοιωνίζονται ακόμα περισσότερα εθνικά δεινά. Οι εκλογές αυτές μπορούν και πρέπει να γίνουν καταλύτης πολιτικών εξελίξεων. Όχι με τη στενή κομματική έννοια της ανατροπής εκλογικών συσχετισμών, αλλά με τη νομιμοποίηση της υπεύθυνης και συντεταγμένης θεσμικής διεκδίκησης μπροστά στη λαίλαπα της κυβερνητικής αναλγησίας για όλους τους κλάδους της ελληνικής κοινωνίας.

Στις διλημματικές αυτές συνθήκες, απαιτείται σαφής θέση. Απαιτείται καταδίκη της αποχής και συλλογική συμμετοχή. Απαιτείται ρητή επιλογή. Και η επιλογή αυτή δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στην ελπίδα. Ως αυριανή αρχή του ΔΣΑ, θα ανταποκριθούμε σε αυτήν την απαίτηση της κοινωνίας και των μελών μας.