Σε μία κρίσιμη εθνική και κοινωνική περίσταση, είχα την τιμητική ευθύνη να αποτυπώσω τις αγωνίες μιας μεγάλης μερίδας της ελληνικής δικηγορικής κοινότητας για το μέλλον του λειτουργήματος αλλά και της Πατρίδας μας γενικότερα. Θεσμική αφορμή αυτής της πρωτοβουλίας ήταν οι αρχαιρεσίες του ΔΣΑ, πρώτου επιστημονικού συλλόγου της χώρας και διαχρονικού «παλμογράφου» των κοινωνικών τάσεων και αγώνων. Στον πρώτο γύρο των εκλογών, το προγραμματικό μας πλαίσιο έτυχε εμπιστοσύνης τέτοιας που του επιτρέπει να εκπροσωπήσει στην επαναληπτική εκλογή το ρεύμα καταδίκης της απαξίωσης του κλάδου μας. Όλοι εμείς, λάβαμε εντολή να επιδιώξουμε την υλοποίησή του μέσα από ευρύτερες προγραμματικές συγκλίσεις που θα καταργούν την κομματική περιχαράκωση και θα καλλιεργούν πρόσφορο έδαφος θεσμικής μάχης.

Είναι πεποίθησή μου ότι αυτή η σύγκλιση αρχών και θέσεων μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης θεσμικών και ευρύτερων κοινωνικών διεκδικήσεων. Τί όμως μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τη σύγκλισή αυτή; Αναμφίβολα ο προσδιορισμός του βλαπτικού παράγοντα, της πολιτικής δηλαδή εκείνης που χρήζει καταδίκης και αλλαγής. Είναι η πολιτική της άκρατης «εμπορευματοποίησης» για τις ανάγκες του Μνημονίου, της επιβολής ΦΠΑ στις δικηγορικές υπηρεσίες, της προσβολής των ελάχιστων αμοιβών και της «καρτελοποίησης», της «υπαλληλοποίησης» δια της γεωγραφικής απελευθέρωσης, της θεσμικής και οικονομικής καταδίκης των Συλλόγων, του ρήγματος εμπιστοσύνης στην ελληνική δικηγορική κοινότητα. Είναι η πολιτική που μέρα με τη μέρα αλλοιώνει τη φύση της δικηγορικής πράξης ως συλλειτουργίας στη Δικαιοσύνη. Ενάντια σ’ αυτήν την πολιτική πρέπει να συγκροτήσουμε ευρύ πλειοψηφικό ρεύμα αλλαγής.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ετεροπροσδιοριζόμαστε. Κομίζουμε στέρεα προγραμματική πρόταση για το μέλλον του κλάδου, για τη θεραπεία χρόνιων παθογενειών της ελληνικής Δικαιοσύνης, για τη θεσμική ανασύνταξη των Δικηγορικών Συλλόγων. Ο βασικός άξονας θα είναι διττός. Αφενός επαναδιαπραγμάτευση με την Κυβέρνηση όλης αυτής της νομοθετικής «κοσμογονίας» που συντελέστηκε για εμάς, χωρίς εμάς. Διαπραγμάτευση από θέση μάχης και διεκδίκησης. Αφετέρου, αποκατάσταση της πανελλήνιας δικηγορικής αλληλεγγύης με άμεση σύγκληση Πανελλήνιου Δικηγορικού Συνεδρίου για την επαναχάραξη της πορείας και τον επαναπροσδιορισμό των προτεραιοτήτων του κλάδου. Τα προβλήματα είναι δικηγορικά και όχι τοπικά.

Στον επαναληπτικό γύρο των εκλογών συγκρουόμαστε με μηχανισμούς και νοοτροπίες αγκιστρωμένες στις βλαπτικές πολιτικές που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην υποβάθμιση. Έχουμε απέναντί μας την προσωποποίηση αυτής της πολιτικής. Η στήριξή της είναι στήριξη στα όσα μας έχουν πλήξει μέχρι σήμερα. Η αποδοκιμασία της είναι έναυσμα θεσμικού αγώνα και διεκδίκησης για τη διατήρηση της φυσιογνωμίας του λειτουργήματος. Είναι ένα βροντερό «ΟΧΙ» στην εμπορευματοποίηση, είναι ένα ισχυρό «ΝΑΙ» στη δικηγορική αξιοπρέπεια.

Συναισθάνομαι το φορτίο της ευθύνης να εκπροσωπώ την επιλογή της θεσμικής μάχης. Ακόμη όμως μεγαλύτερη θα είναι η ευθύνη της εφαρμογής της, πέραν και πάνω από μικροκομματικές σκοπιμότητες, εφόσον τιμηθώ με την εμπιστοσύνη των συναδέλφων μου.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Η ΑΞΙΑ" την 5-3-2011.